Σχέση γονέα-παιδιού: Να είσαι φίλος με το παιδί σου ή όχι;

Αυτή η λεπτή γραμμή που χωρίζει τον ρόλο του γονέα από τον ρόλο του φίλου με το παιδί,  είναι στις μέρες μας ένα μπερδεμένο φαινόμενο που χρειάζεται ανάλυση.

Παλαιότερα οι περισσότεροι γονείς είχαν ξεκάθαρο ρόλο στη σχέση με τα παιδιά τους. Ωστόσο στις μέρες μας,  τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά καθώς, αρκετά ζευγάρια αφενός μεν επιλέγουν να γίνουν νέοι γονείς, αποκτούν νέες συνήθειες και αφετέρου δε, συρρικνώνουν τα όρια μεταξύ γονέα – παιδιού.
Όμως τι είναι τελικά σωστό; Να είσαι φίλος με το παιδί σου ή όχι;
Οι περισσότεροι ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς να είναι μεν φιλικοί και κοντά στα παιδιά, να διασκεδάζουν και να παίζουν μαζί τους αλλά στο τέλος της ημέρας να αποδέχονται τον ρόλο του γονέα και όχι του φίλου.
Τα παιδιά χρειάζονται 3 σημαντικά πράγματα στην ζωή τους: τα όρια, τους κανόνες και την σωστή καθοδήγηση. Ένας φίλος δεν θα τους επιβάλλει πότε να κοιμηθούν, να διαβάσουν ή να συμμαζέψουν τα πράγματά τους. Αυτός είναι ο ρόλος του γονέα και χρειάζεται να υπάρχει για να τους το υπενθυμίζει.

Κίνδυνοι που παραμονεύουν με το να είσαι φίλος με το παιδί σου

Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι, αν είσαι φίλος με το παιδί σου, αυτόματα η ανατροφή του γίνεται ευκολότερη. Στην πραγματικότητα, το να προσπαθείς απεγνωσμένα να γίνεις φίλος του παιδιού σου όχι μόνο μπερδεύει έμμεσα το παιδί αλλά στέλνει και εντελώς λάθος μηνύματα. Τα όρια, οι κανόνες και η καθοδήγηση που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι γιατί τα παιδιά αισθάνονται ασφάλεια με αυτά.

Χάνεται η εικόνα του κηδεμόνα

Συνεχίζοντας, εάν ένας γονέας καταφέρει τελικά να γίνει φίλος με το παιδί του, χάνεται αυτόματα και η εικόνα του κηδεμόνα με αποτέλεσμα τα παιδιά να αρχίσουν να γίνονται ανήσυχά και να δείχνουν αναστατωμένα. Τα παιδιά χρειάζονται επιβεβαίωση από τους γονείς τους, ότι τα αγαπούν και τα νοιάζονται. Αντίθετα, πετυχαίνοντας την φιλική αυτή σχέση, αφαιρείται η εικόνα του κηδεμόνα-προστάτη που έχουν στο μυαλό τους.

Στην πραγματικότητα, έρευνα απέδειξε ότι η έλλειψη κηδεμονίας μπορεί να κάνει τα παιδιά να αισθάνονται λιγότερα ελεγχόμενα.

Αντ’ αυτού, τα παιδιά χρειάζονται γονείς να λένε όχι σε κάποια πράγματα και να προσφέρουν αποδοτικές συμβουλές. Ναι, το παιδί θα θυμώσει, θα κλάψει και στο τέλος θα παραπονεθεί, αλλά ο σκοπός είναι να μπουν κάποια όρια ώστε να δοθεί  η σωστή καθοδήγηση.

Τεταμένη σχέση γονέα-παιδιού

Ομοίως, η προσπάθεια σχέσης φιλίας μεταξύ γονέα-παιδιού μπορεί να ασκήσει περιττή πίεση στα παιδιά. Μελέτη που έγινε διαπίστωσε ότι διαζευγμένοι γονείς που μοιράστηκαν προσωπικές πληροφορίες με τα παιδιά τους όπως οικονομικές αστάθειες ή αρνητικές σκέψεις για τον πρώην σύντροφο δεν έφερε τα παιδιά πιο κοντά. Αντίθετα, τους προκάλεσε ψυχολογικό στρες και επιπλέον άγχος.

Η λέξη κλειδί είναι η ισορροπία

Κανένας γονιός δεν θέλει να αισθάνεται σαν δικτάτορας. Σε τελική ανάλυση αυτό που θέλουν οι περισσότεροι γονείς είναι να απολαμβάνουν χρόνο με τα παιδιά τους. Υπάρχουν και άλλοι αποδοτικοί τρόποι προσέγγισης για να επιτευχθεί η ισορροπία μεταξύ γονέα-παιδιού, χωρίς να θυσιαστεί ο πολύτιμος ρόλος του κηδεμόνα.
Η φιλική σχέση με τα παιδιά είναι εξαιρετικά σημαντική. Ειδικοί διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με υποστηρικτικούς γονείς, τείνουν να ασχολούνται περισσότερο με τα μαθήματα τους. Επίσης, είναι λιγότερο πιθανό να καυγαδίσουν ή να κλέψουν κάποιον συμμαθητή τους.
Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται μια εποικοδομητική ισορροπία μεταξύ γονέα-παιδιού. Όσο το παιδί είναι ηλικιακά μικρό οι γονείς λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις για τον βιοπορισμό του, καθώς όμως μεγαλώνει αποκτά ανεξαρτησία και αυτονομία. Εκεί ο ρόλος του γονέα μπορεί να λειτουργήσει περισσότερο ως συμβουλευτικός , ώστε να υπάρξει η κατάλληλη ελευθερία για την λήψη αποφάσεων.

Φυσικά δεν παίζει καθοριστικό ρόλο μόνο η ηλικία του παιδιού αλλά και η ανάλογη ωριμότητα του. Ο κάθε γονέας θα πρέπει να είναι σε θέση να κρίνει την ετοιμότητα του παιδιού του, ώστε να μειωθούν τα όρια και οι στρατηγικές πειθαρχίας. Επομένως, η σχέση γονέα-παιδιού δεν αποκτά φιλική ιδιότητα αλλά εξελικτική.
Είναι σημαντικό οι γονείς να περνούν πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά τους, ώστε να το απολαμβάνουν και οι δύο. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να καλύπτεται η ανάγκη για φιλία, οι γονείς θα πρέπει να δημιουργούν τις δικές τους φιλίες καθώς και να καλλιεργούν την σχέση με τον σύντροφο τους.
Καταλήγοντας, ο κάθε γονέας είναι καλό να περνάει χρόνο με τους δικούς του φίλους, ώστε να αναπτύσσονται ποιοτικές σχέσεις και να μην δημιουργείται σχέση εξάρτησης με τα παιδιά.

 Γιατί η ιδιωτικότητα είναι σημαντική;

Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν περνούν μια διαδικασία που ονομάζεται εξατομίκευση, η οποία τους επιτρέπει ουσιαστικά να σχηματίσουν μια πιο σταθερή προσωπικότητα. Κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα παιδιά αρχίζουν να διαχωρίζονται από τους γονείς τους και να αναπτύσσουν μια ξεχωριστή ταυτότητα.
Αν και αυτή η διαδικασία συμβαίνει καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής τους, είναι εξαιρετικά σημαντικό στην ηλικία της εφηβείας. Εκείνη την περίοδο της ζωής τους, τα παιδιά συνήθως απομακρύνονται και αναζητούν περισσότερη ιδιωτικότητα .
Πολλές φορές λόγω της εφηβικής ανάπτυξης, δημιουργούνται συγκρούσεις και αναταραχές με  άλλα μέλη της οικογένειας ή ακόμα και με τους ίδιους τους γονείς. Είναι βασικό να επισημανθεί, ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι εν μέρη φυσιολογικές αλλά καλό θα είναι να επιτραπεί ένας ανάλογος διαχωρισμός μεταξύ γονέα-παιδιού.
Αυτή η διαδικασία διαχωρισμού μπορεί να φαίνεται αγχωτική για τους γονείς αλλά έχει σημαντικά αποτελέσματα. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με υπερπροστατευτικούς γονείς έχουν έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτογνωσίας. Με αυτόν το τρόπο, οι γονείς θα πρέπει να σέβονται την ιδιωτικότητα του παιδιού, καθώς και την αλλαγή προς την ενηλικίωση.
Συνοψίζοντας όσον αφορά τη σχέση φιλίας γονέα-παιδιού, δεν είναι κάτι απόλυτο. Οι περισσότεροι γονείς θεωρούν, ότι πρέπει να προσαρμόζουν το «στυλ» τους ώστε να ταιριάζει στις ατομικές ανάγκες του κάθε παιδιού.
Πηγή: verywellfamily