Γιατί η αυτοφροντίδα είναι τόσο σημαντική για τους γονείς παιδιών με αναπηρία;
Share
Οι γονείς παιδιών με αναπηρία έχουν καθημερινά να αντιμετωπίσουν πολλές προκλήσεις. Το άγχος, η αμφιβολία αλλά και οι ενοχές είναι οι συνοδοιπόροι τους στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να δούμε την εξομολόγηση μιας μητέρας ενός παιδιού με αναπηρία.
Η Σίντι Κάπλαν είναι πιστοποιημένη σύμβουλος γονικής καθοδήγησης και εκπαιδεύτρια yoga στο Σιατλ. Στο παρακάτω άρθρο, η Σίντι παρουσιάζει το πρόγραμμα της έχοντας ένα παιδί με αναπηρία. Συγκεκριμένα εξομολογείται τι ήταν αυτό που την έκανε να αναθεωρήσει και τι συμβουλεύει στους γονείς αυτών των παιδιών.
To ξυπνητήρι απενεργοποιείται στις 5:30 π.μ. Πηγαίνω στην κουζίνα και πατάω μηχανικά το κουμπί του βραστήρα. Στέκομαι κοιτάζοντας το παράθυρο. Έχω 30 έως 45 λεπτά προτού κάποιος μπει στο χώρο, προτού κάποιος χρειαστεί κάτι, πριν τεθούν ερωτήσεις και αρχίσουν τα καθήκοντα της ημέρας. Κάποια πρωινά κάθομαι στο χαλάκι της γιόγκα, παίρνω τις αναπνοές μου και εξασκούμαι. Άλλες μέρες καθόμαστε μαζί με τον σκύλο μου στον καναπέ, απολαμβάνοντας κάθε γουλιά τσαγιού, άλλοτε πάλι κάθομαι στον υπολογιστή για να ελέγξω τα emails.
Υπάρχει κάτι σχεδόν μαγικό όταν είσαι ξύπνιος ενώ όλοι οι άλλοι στο σπίτι κοιμούνται. Αυτή είναι η δική μου ώρα.
Έχω τρία παιδιά, ηλικίας 16, 13 και 7 ετών. Η 13χρονη κόρη μου, η Μάιρα, υπέστη εγκεφαλικό τραύμα κατά τη διάρκεια του τοκετού, εξαιτίας του οποίου δεν μπορεί να μιλήσει, να περπατήσει ή να κάνει σχεδόν οτιδήποτε ανεξάρτητη. Έχει ανάγκη όλα όσα χρειάζεται κάθε παιδί. Χρειάζεται πλήρη βοήθεια για να ντυθεί, να φτάσει στην τουαλέτα, να βουρτσίσει τα δόντια της, να περπατήσει ως το τραπέζι, να φάει το φαγητό της, να επικοινωνήσει, να καθίσει στην αναπηρική καρέκλα της μέχρι να βγει στο δρόμο όπου θα την παραλάβει το σχολικό λεωφορείο. Παρακολουθεί μαθήματα σε σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, αλλά μετά το σχολείο ακολουθούν κι άλλες θεραπείες όπως φυσικοθεραπεία, ιππασία και μουσικοθεραπεία.
Πιστεύω ακράδαντα ότι τα παιδιά μας κάνουν το καλύτερο που μπορούν, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να το κάνω όλα όσα θα μπορούσε ένα παιδί της ηλικίας της με την κόρη μου.. Επίσης, δεν έχουμε την πολυτέλεια να καλέσουμε έναν γείτονα να την κρατήσει για λίγες ώρες εάν χρειαστεί να λείψουμε, καθώς χρειαζόμαστε κάποιον ειδικό που να μπορεί να την σηκώσει και να την μεταφέρει με συγκεκριμένο τρόπο.
Το βαρύ φορτίο όλων αυτών που απαιτεί η κόρη μου, συν το βάρος όλων όσων θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να κάνουμε για να στηρίξουμε την ανεξαρτησία της και την βέλτιστη ανάπτυξή της είναι κάτι περισσότερα από όσα αντέχουμε και απαιτεί περισσότερο χρόνο από ό, τι μπορώ να προσφέρω διανοητικά. Τα δύο άλλα παιδιά μου βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Η ανατροφή και των τριών συχνά μοιάζει με την ανατροφή τριών διαφορετικών οικογενειών.
Υπάρχουν πολύ λίγες στιγμές που απολαμβάνουμε πράγματα σαν οικογένεια όπως «σήμερα θα κάνουμε ποδήλατο» ή «σήμερα ταξιδεύουμε στη Βοστώνη».
Για τους γονείς παιδιών με αναπηρία, η ανάγκη για αυτο-φροντίδα είναι ακόμη μεγαλύτερη και είναι διπλάσια η πρόκληση σε σχέση με αυτή των υπόλοιπων γονέων. Οι πιέσεις και οι προσδοκίες που βάζουμε στον εαυτό μας ως γονείς είναι μεγαλύτερες από αυτές που μπορεί οποιοσδήποτε άνθρωπος ρεαλιστικά να αντέξει. Όταν παραμελούμε τον εαυτό μας και δεν τον φροντίζουμε, διατρέχουμε κίνδυνο εξάντλησης, ασθένειας, δυσαρέσκειας και τελικά δεν είμαστε ο γονέας ή η σύζυγος που αξίζουμε να είμαστε .
Η πρώτη φορά που κατάλαβα πραγματικά την έννοια της αυτο-φροντίδας ήταν όταν έφυγα σε ένα σεμινάριο διάρκειας μιας εβδομάδας σχετικά με την γιόγκα για τα ιδιαίτερα παιδιά, πριν από περίπου 10 χρόνια. Ο καθηγητής της γιόγκα δήλωσε πολύ απλά, «Δεν μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας αυτό που δεν έχουμε οι ίδιοι».
Άρχισα, λοιπόν, να συλλογίζομαι:
Πόση υποδειγματική υπομονή να κάνω όταν δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου; Πώς μπορώ να μεταφέρω την αξία της αυτο-αποδοχής και του σεβασμού εάν δεν την έχω μόνη μου; Πώς μπορώ να διδάξω στα παιδιά μου την τέχνη του να είμαι ανθεκτικός και να φροντίζουν τους εαυτούς τους αν δεν το κάνω η ίδια;
Το να είμαι μακριά από το σπίτι μου σε αυτό το σεμινάριο γιόγκα ήταν μια υπέροχη ευκαιρία αυτοεξυπηρέτησης για μένα. Ο σύζυγός μου, ήταν εκείνος που με ενθάρρυνε να πάω μακριά και να εξασκηθώ ξανά στη γιόγκα. Όταν επέστρεψα στο σπίτι ένιωθα χαλαρή, ήρεμη, και είδα τα πράγματα με περισσότερη ευγνωμοσύνη. Είδα την κόρη μου από μια διαφορετική ματιά. Την αντιμετώπισα σαν μια ανέπαφη ψυχή που πάντα ήθελα να γνωρίσω και όχι σαν το παιδί για το οποίο είχα όλη την ευθύνη να το διαμορφώσω όπως εν τέλει δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει.
Αποφασισμένη να βρω τρόπους να επεκτείνω το συναίσθημα της αυτοβελτίωσης, θεώρησα ότι η αυτοφροντίδα είναι ζωτικής σημασίας και πρέπει να γίνει προτεραιότητα στο σπίτι. Συγκέντρωσα, λοιπόν, όλες τις πρακτικές που μπορεί να φανούν χρήσιμες στους γονείς με παιδιά που έχουν αναπηρίες.
Γονείς παιδιών με αναπηρία: 6 πρακτικές αυτοφροντίδας
1. Αναπνεύστε και ξαπλώστε στο έδαφος
Μπορείτε να επωφεληθείτε πολύ από το να αφιερώσετε χρόνο για τον εαυτό σας. Πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές, συγκεντρωθείτε από τρία έως πέντε λεπτά. Αυτό, μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο και να είναι ένας από τους ευκολότερους και γρηγορότερους τρόπους φροντίδας για τον εαυτό σας.
2. Βάλτε την αγαπημένη σας μουσική
Η αγαπημένη σας μουσική μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε. Αφήστε τη μουσική να παίζει κατά τις ώρες της ημέρας που προβλέπεται ότι θα είναι δύσκολες. Μπορεί επίσης να έχει ηρεμιστική επίδραση στα παιδιά σας.
3. Βγείτε έξω και κοιτάξτε τον ουρανό
Ο καθαρός αέρας μπορεί να είναι καταπραϋντικός, κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν στο οποίο υπάρχουμε και ζούμε. Αφήστε τον εαυτό σας να χαλαρώσει και να χαζέψει τις μαγικές εικόνες της φύσης.
4. Ξυπνήστε 15 λεπτά νωρίτερα για να απολαύσετε τη δική σας πρωινή ρουτίνα
Φτιάξτε στον εαυτό σας ένα φλιτζάνι καφέ ή τσάι και απολαύστε το χωρίς περισπασμούς.
5. Ζητήστε βοήθεια από τα άλλα μέλη της οικογένειας
Το να ζητάτε βοήθεια από τα παιδιά με το να καθαρίσουν το τραπέζι, να προετοιμάσουν το δείπνο, να συμμαζέψουν τα πράγματα τους, ή να φροντίσουν τα κατοικίδια ζώα είναι ένας αποδοτικός τρόπος για να ελαφρύνει το δικό σας φορτίο. Η ανάληψη αυτών των ευθυνών είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να χτίσουν αυτοπεποίθηση και να νιώσουν πολύτιμα μέλη της οικογένειας.
6. Εκφραστείτε δημιουργικά
Σκεφτείτε τις δραστηριότητες που απολαμβάνατε πριν αποκτήσετε παιδιά. Τραγουδούσατε ενώ οδηγούσατε; Χορεύατε στο σπίτι με δυνατή μουσική; Σας άρεσε να διαβάζετε ένα καλό βιβλίο ή να κάνετε ένα έργο τέχνης; Όταν ασχολούμαι με κάποια μορφή δημιουργικής έκφρασης, αισθάνομαι ολόκληρη. Η συμμετοχή σε μια ομάδα τραγουδιού ή χορού θα ήταν υπέροχη, αλλά αν δεν είναι εφικτό μπορούμε να βρούμε τρόπους για να τονώσουμε τη δημιουργικότητά μας, ακόμα και όταν είμαστε με τα παιδιά μας. Αντί να φροντίζετε όλες τις εργασίες που «πρέπει να κάνετε», δείτε πώς μπορείτε να δημιουργήσετε ένα πάρτι με τα παιδιά σας. Τραγουδήστε το αγαπημένο σας κομμάτι ενώ οδηγείτε με τα παιδιά σας. Εξασκηθείτε στη γιόγκα ακόμα και αν τα παιδιά σας είναι εκεί. Ο καθηγητής της yoga, μου είχε τονίσει ότι πάντα υπάρχει αρκετός χρόνος για να κάνουμε τα καθήκοντα μας αρκεί το καθένα από αυτά να γίνεται με πρόθεση και παρουσία.
Πηγή: Boston Parents
Διαβάστε επίσης:
Πατέρας έφερε “επανάσταση” στην τοπική παιδική χαρά ώστε να την κάνει προσβάσιμη για την κόρη του