Ωμή ζύμη: Να φάω ή να μην φάω
Share
Όλοι μας έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα της μητέρας μας, της γιαγιάς μας ή κάποιου συγγενικού μας προσώπου να φτιάχνει κουλουράκια ή κέικ. Αρκετές φορές μάλιστα βρεθήκαμε μαζί τους στη θέση του μικρού τους βοηθού. Βέβαια αυτό που στην πραγματικότητα περιμέναμε ήταν η στιγμή που θα βουτούσαμε το χέρι μας μέσα στη ζύμη και με αστραπιαία ταχύτητα θα το «προσγειώναμε» στο στόμα μας. Ποιους κινδύνους όμως κρύβει αυτή η «αθώα» μας κίνηση;
Ο FDA (Οργανισμός Ελέγχου Φαρμάκων και Τροφίμων) των ΗΠΑ έχει επανειλημμένως προειδοποιήσει για τους κινδύνους από την κατανάλωση ωμής ζύμης. Οι δηλώσεις των υπευθύνων είναι ξεκάθαρες: “Μην δίνετε στα παιδιά σας ωμή ζύμη ή μείγμα για κέικ το οποίο περιέχει αλεύρι”.
Δημιουργούνται, λοιπόν, δύο ερωτήματα: 1) Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος στην κατανάλωση ωμού μείγματος για κέικ; 2) Είναι σωστό οι υπεύθυνοι για τη δημόσια υγεία να υπαινίσσονται ότι κανένας δεν θα έπρεπε να φάει την ωμή ζύμη εξαιτίας του ρίσκου;
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα: Ναι υπάρχει πράγματι, τουλάχιστον από δύο πλευρές, κίνδυνος που σχετίζεται με την κατανάλωση του μείγματος. Αρχικά οι περισσότεροι όταν σκέφτονται τον κίνδυνο νομίζουν ότι αυτό έχει να κάνει με το ωμό αβγό. Τα αβγά μπορούν να μολυνθούν με το βακτήριο της σαλμονέλας και γι’ αυτό οι συστάσεις είναι για λόγους ασφαλείας το αβγό να μαγειρεύεται μέχρι να σκοτωθούν τα βακτήρια. Ο καθένας ωστόσο που φτιάχνει μπισκότα μπορεί να βρει τρόπους να μειώσει το ρίσκο χρησιμοποιώντας παστεριωμένα προϊόντα. Από την άλλη πλευρά ο κίνδυνος , ο οποίος συχνά υποτιμάται, είναι το αλεύρι από μόνο του. Αν και η λοίμωξη από αλεύρι είναι σπάνια αυτό μπορεί να συμβεί. Το ωμό αλεύρι μπορεί να περιέχει ένα βακτήριο που ονομάζεται τοξίνη Shiga που παράγει η Ε.Coli, ένα βακτήριο που ζει στο πεπτικό σύστημα των ανθρώπων και των ζώων και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε νεφρική ανεπάρκεια. Το σιτάρι αναπτύσσεται σε χωράφια που είναι κοντά σε ζώα και δεν υπόκειται σε επεξεργασία ώστε να καταστραφούν τα βακτήρια. Αυτό σημαίνει ότι τα βακτήρια στα κόπρανα κάποιου ζώου μπορεί να δηλητηριάσουν τα δημητριακά και να περάσουν μέσα στο αλεύρι.
Είναι όμως απαραίτητο να σταματήσουμε αυτή τη συνήθεια και να αποτρέψουμε τα παιδιά μας από αυτό; Αν λάβουμε τα μέτρα μας ώστε να περιορίσουμε το ρίσκο (π.χ. χρησιμοποιώντας παστεριωμένα αβγά) πρέπει όντως οι καταναλωτές να σταματήσουν να τρώνε την ωμή ζύμη εξαιτίας του ρίσκου;
Οι υπεύθυνοι για τη δημόσια υγεία έχουν την υποχρέωση να προειδοποιούν τους ανθρώπους σχετικά με τον κίνδυνο που σχετίζεται με το ωμό αβγό ακόμη και το ωμό αλεύρι. Αντιθέτως, όταν μία υπηρεσία δημόσιας υγείας δηλώνει απόλυτα “Μην τρώτε ωμή ζύμη (είτε το αλεύρι ή άλλα συστατικά ανακλήθηκαν ή όχι)” υπαινίσσεται ανυπόστατα ότι κανένας δεν θα μπορούσε ορθολογιστικά να διαφωνήσει.
Ωστόσο υπάρχουν ειδικοί διατροφολόγοι οι οποίοι εγκρίνουν αυτή μας τη συνήθεια και αυτό γιατί δεν θέλουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίζουν το φαγητό σαν τα προβλήματα στα μαθηματικά και να βγάζουν στατιστικά στοιχεία για την πιθανότητα που έχουν να αρρωστήσουν. Φυσικά αν γνωρίζουν ότι κάποιο συγκεκριμένο συστατικό έχει ανακληθεί τότε δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσουν αλλά σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ο πραγματικός κίνδυνος είναι πολύ μικρός. Άλλωστε δεν μπορούμε να προσποιηθούμε ότι ζούμε τη ζωή μας χωρίς ρίσκο αφού καθημερινά μπαίνουμε σε αυτοκίνητα με τα παιδιά μας , τρώμε από χώρους γρήγορης εστίασης κ.τ.λ. Σε αυτές τις περιπτώσεις προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε τον κίνδυνο για παράδειγμα φορώντας ζώνη ασφαλείας ή κράνος. Επιλέγουμε το να ζήσουμε ,ακόμη και αν κάποια ενέργειά μας ενέχει κίνδυνο, παρά μια ζωή λιγότερο συναρπαστική. Επομένως δεν είναι παράλογο να χειριζόμαστε τη ζύμη των μπισκότων με άλλο τρόπο.
Ας υπενθυμίσουμε όλοι στους εαυτούς μας ότι ο στόχος δεν είναι να ελαχιστοποιήσουμε όλους τους κινδύνους ανεξάρτητα απ’ το κόστος αλλά το να ζήσουμε τη ζωή στον μέγιστο βαθμό πάντα όμως συνειδητοποιημένα. Μερικές φορές ο μέγιστος βαθμός μπορεί να είναι μια τόσο μικρή απόλαυση όπως το να «καθαρίσουμε» τον κάδο του μίξερ με το δάχτυλό μας χωρίς ντροπή.
Δείτε επίσης:
