10 λόγοι που καθιστούν τα δίχρονα μαγικά!

Τα δίχρονα δεν είναι μανιακά αλλά είναι μαγικά!

Σίγουρα δοκιμάζουν την υπομονή σου αποφασίζοντας να βγάλουν την πάνα τους και να κάνουν την ανάγκη τους στο σαλόνι ή έχοντας επίμονες εκρήξεις θυμού όσο εσύ προσπαθείς να κάνεις βιαστικά ό,τι άλλο έχεις να διευθετήσεις!  Αυτά συνεχίζουν ακάθεκτα και δεν λένε να το καταλάβουν.

Απολύτως το αντίθετο. Θέλουν να σε κάνουν χαρούμενη! Να σου δώσουν και να λάβουν άνευ όρων. Αλλά είναι πλημμυρισμένα με τόσα διαφορετικά συναισθήματα και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να τα καταφέρουν.

Μαθαίνουν και μεγαλώνουν και κάνουν λάθη και γίνονται μικρά ανθρωπάκια. 

Μερικές φορές απογοητεύομαι. Αλλά πασχίζω πάντα να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι το δίχρονο παιδάκι μου δεν προσπαθεί να με απογοητεύσει, δεν προσπαθεί να με εξωθήσει στα άκρα.

Προσπαθεί απλά να μου δείξει ποιο είναι.

Και την ίδια στιγμή, μου υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι τα χρόνια που είναι ακόμη μωρό –ιδιαίτερα στην ηλικία των 2- είναι μια μαγική χρονική περίοδος στη ζωή μου.

 

Και αν αναρωτιέσαι ακόμη γιατί ακολουθούν 10 λόγοι που θα σου διαλύσουν κάθε απορία:

 

1. Τα νήπια θα σε αγαπήσουν στα χειρότερά σου.

Η αναπνοή σου το πρωί μπορεί να μυρίζει πραγματικά άσχημα αλλά αυτά θα σε φιλούν με ενθουσιασμό. Μπορεί να μην έχεις κάνει μπάνιο για μια μέρα ή δύο αλλά ακόμη θα σου λένε ότι είσαι όμορφη. Όταν κλαις μετά από μία απαίσια μέρα στη δουλειά, θα σου δίνουν μία μεγάλη αγκαλιά και θα σε παρηγορούν – χωρίς κριτική.

Η αγάπη τους είναι πιστή, σφοδρή, ανθεκτική και στοργική- το οποίο είναι καλό τόσο για τον εγωισμό σου και την καρδιά σου.

 

2. Μας θυμίζουν πώς να ζούμε “τη στιγμή”

Τρέχοντας τριγύρω με την κόρη μου το απόγευμα, πριν να «ξεκουρδίσει» και πέσει για ύπνο- κάνοντας ανοησίες και διασκεδάζοντας τη στιγμή- είναι ένα από τα ωραιότερα συναισθήματα στον πλανήτη.

Αυτές τις στιγμές συνειδητοποιώ ότι δεν ανησυχώ για τίποτα, ό,τι με αγχώνει έχει στιγμιαία εξαφανιστεί και η λίστα με τα πράγματα που πρέπει να κάνω έχει εξαφανιστεί- κάπου μακριά από το μυαλό μου.

 

 

3. Διατηρούν την παιδικότητά σου ζωντανή

Μπορείς να λειτουργείς σαν παιδί με το παιδί σου. Και πόσο ανανεωτικό συναίσθημα είναι αυτό!

Το να φέρεσαι ανόητα με το δίχρονο παιδί σου μπορεί αμέσως να σε μεταφέρει πίσω στο χρόνο. Όσο πιο δυνατά γελάς τόσο πιο δυνατά θα γελάει και το δίχρονο παιδάκι σου. Και τι είναι καλύτερο από το να γελάς για ανόητα πράγματα:

 

4. Σε βοηθούν να εκτιμήσεις τα απλά πράγματα

Τα μάτια του μικρού σου παιδιού πάντα σε παρακολουθούν, πάντα σε παρατηρούν- εντοπίζουν πράγματα που ενδεχομένως εσύ χάνεις. “Ναι γλυκιά μου έχεις δίκιο αυτό στο βάθος ήταν ένα τρένο. Πού νομίζεις ότι πηγαίνει;” Είναι συχνά το ίδιο ενθουσιασμένα με ένα αυτοκόλλητο όσο και με το να σε βοηθήσουν να βάλεις σκούπα.

Η προοπτική τους για τη ζωή και τον κόσμο γύρω τους μεταδίδεται και σε σένα. Σε ενθαρρύνουν να σταματήσεις και να δεις τριγύρω- να εκτιμήσεις τι υπάρχει ακριβώς μπροστά σου.

 

5. Αναζωπυρώνουν την φαντασία σου.

Πριν να αποκτήσεις παιδιά, πόσο εξασκούσες την φαντασία σου; Προφανώς πολύ λιγότερο απ’ ότι κάνεις τώρα!

Προσποιούμενη ότι είσαι μια νεραιδένια πριγκίπισσα που πρέπει να πάει τις αγελάδες στη φάρμα, ή ένας πειρατής ο οποίος πρέπει να παλέψει με έναν καρχαρία στον τρομακτικό ωκεανό θα σου υπενθυμίσει ότι το παιχνίδι είναι διασκέδαση! Και αυτές οι στιγμές μπορούν να σε εμπνεύσουν με πολλούς τρόπους.

 

6. Είναι ικανά να επικοινωνήσουν και να καταλάβουν.

Παρακολουθώντας το παιδί σου να μεγαλώνει μπροστά στα μάτια σου είναι εκπληκτικό παράλληλα όμως τρομακτικό και ως ένα σημείο σου κόβει την ανάσα. Νομίζω ότι πάντα θα μας λείπουν τα μωρά μας- αλλά τι χαρά είναι να τα παρακολουθείς να εξελίσσονται σε παιδιά που περπατάνε- μιλάνε- έχουν αυτοπεποίθηση. Σε αυτό το στάδιο, μπορείς να συζητήσεις μαζί τους- ακόμη και με πολλές λέξεις, ή ίσως ακόμη και να καταλάβεις μέσω της ικανότητάς τους να σου δείξουν τι θέλουν και τι χρειάζονται.

Μπορώ να ζητήσω την βοήθεια της κόρης μου όταν μου τελειώνουν οι πάνες, αλλά έχω την αδερφή της στην αγκαλιά σε μία επείγουσα κατάσταση λόγω «έκρηξης» η οποία χρήζει πάνας. Τις περισσότερες φορές έρχεται και μου φέρνει τις πάνες! (Και με κάποιο τρόπο η κούκλα της, το τρενάκι και μία μπάρα που βρήκε τυχαία στο δρόμο της…)

Ωριμάζουν και καταλαβαίνουν όλο και περισσότερο κάθε μέρα, μπροστά στα μάτια μας.

 

7. Λένε τα πράγματα με το όνομά τους

Τα μικρά ανθρωπάκια γνωρίζουν καλά πώς να πουν κάτι όπως ακριβώς είναι και δεν φοβούνται να το κάνουν. Δεν έχουν φίλτρα, και δεν έχουν έτσι την ικανότητα να κρατάνε μέσα τους κάποια πράγματα. Σ’ έναν κόσμο στον οποίο οι ενήλικες ίσως θέλουν να προστατέψουν τα συναισθήματά σου ή φοβούνται να σου πουν κάτι, εσύ έχεις την αλήθεια ευθέως από το μικρό σου.

“Έχω κάτι στο πρόσωπό μου;” Ευχαριστώ, γλυκιά μου. “Μυρίζω περίεργα;” Το εκτιμώ.

 

8. Ακόμη παίρνουν τον υπνάκο τους (ας ελπίσουμε)

Αν έχεις ακόμη την  τύχη να έχεις ένα παιδί το οποίο παίρνει σύντομους ύπνους σε συγχαίρουμε. Φοβόμαστε ότι αυτή η στιγμή κρατάει λίγο και δεν θέλουμε ποτέ να σταματήσει. Απολαύστε αυτές τις στιγμές ηρεμίας και γαλήνης όταν το μικρό σας κοιμάται. Διαβάστε ένα βιβλίο, βάλτε πλυντήριο, απαντήστε στα μέιλ ή ακόμη κοιμηθείτε κι εσείς για λίγο – δικός σας ο χρόνος δική σας και η επιλογή.

Καθώς μια μέρα θα έχετε ένα τετράχρονο στο πρόσωπό σας το οποίο θα δηλώνει: “Όχι άλλος ύπνος, μαμά.”

 

 

9. Λένε και κάνουν αστεία πράγματα, και θεωρούν πως είστε ξεκαρδιστικοί!

Θα τολμήσω να κάνω μια πρόβλεψη ότι δεν είναι το ίδιο χαριτωμένο όταν ένας ενήλικος λέει κάτι του τύπου “Ένα λεπτό κάνω τα κακά μου” όσο όταν το λέει ένα δίχρονο.

Τα νήπια καταστρώνουν τα πιο άκυρα πράγματα να πουν και να κάνουν και είναι αδύνατο να μην γελάσεις.

Επιπλέον, τα μικρά ανθρωπάκια σχεδόν πάντα γελάνε με το αστείο σας πρόσωπο και τα σαχλά σας αστεία. Μπορούν να κάνουν θαύματα στην αυτοπεποίθησή σας.

 

10. Θα είναι για πάντα το μωρό σου

Άσχετα με το πόσο έχουν μεγαλώσει και αλλάξει, ενίοτε θα μοιάζουν με τα αθώα μωρά σας (ιδιαίτερα όταν κοιμούνται!) και νομίζω ότι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Πάντα θα είναι τα μωρά σας, και ακόμη σας χρειάζονται.

Το καταλαβαίνεις όταν έχουν χτυπήσει το γόνατό τους και τρέχουν προς τα εσένα. Ή όταν είναι εξαντλημένα και κουρνιάζουν δίπλα σου στον καναπέ σου – τυλιγμένα στα χέρια σου. Θα το αισθανθείς όταν φωτίσουν ολόκληρα γυρίζοντας στο σπίτι από τη δουλειά σου- κάνοντάς σε να αναρωτιέσαι πως στο καλό κατάφερες να είσαι τόσο τυχερή.

Και θα το νιώσεις όταν σε φωνάξουν μετά από έναν εφιάλτη, και σκουπίσεις τα δάκρυά τους για να μπορέσουν να κοιμηθούν- αφήνοντας τις ανησυχίες τους στην άκρη όπως μόνο ένας μπαμπάς και μία μαμά μπορεί. Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα, αλλά σε χρειάζονται τώρα.

Και εμείς χρειαζόμαστε αυτή την μαγική περίοδο επίσης.