Γιορτή της μητέρας: Μία υπενθύμιση για τις μητέρες από μία κόρη
Share
Γράφει η Ψυχολόγος Φωτεινή Νούλα
Υποσημείωση: Όταν αναφέρω τον όρο μητέρα, δεν εννοώ μονάχα τη βιολογική μητέρα, αλλά εκείνη τη γυναίκα ή ακόμα και άντρα που ανέλαβε το λεγόμενο μητρικό ρόλο.
Ο Μάιος είναι ένας μήνας όμορφος, είναι ο τελευταίος μήνας της άνοιξης, είναι ο μήνας όπου γιορτάζουμε την Μέρα της Μητέρας.
Αρχικά είναι σημαντικό να αναλογιστούμε, όλοι κι όλες, ποιες σκέψεις, ποια συναισθήματα, ποιες αναμνήσεις μας ξυπνάει η λέξη ΜΗΤΕΡΑ.
Ας σκεφτούμε τώρα το εξής:
Πώς είναι μια μητέρα τον 21ο αιώνα; Είναι ίδιος ο ρόλος της με εκείνον που είχε η μητέρα τους προηγούμενους αιώνες; Κάθε ρόλος, κάθε ταυτότητα συνοδεύεται από συγκεκριμένα στερεότυπα και ιδανικά. Η μητέρα στη σημερινή εποχή, συνοδεύεται όσο ποτέ άλλοτε, από τη λέξη ΤΕΛΕΙΑ.
«Πρέπει να είμαι η τέλεια μητέρα για το παιδί μου»
Τι, σημαίνει, όμως το τέλειο; Ο όρος, από μόνος του, σημαίνει κάτι αλάνθαστο, ολοκληρωμένο, με εξαιρετικές δεξιότητες. Όταν είμαστε τέλειοι, δεν έχουμε λόγο να εξελιχθούμε ή να βελτιωθούμε. Όταν προσπαθούμε να φτάσουμε το τέλειο, ξεχνάμε τον στόχο, ξεχνάμε το παιδί.
Αυτό συμβαίνει γιατί το μοντέλο που δείχνει κάποιος στο παιδί έμμεσα είναι συμπεριφορές και αντιλήψεις που αν δεν είναι τέλειες, είναι αποτυχία. Και μην ξεχνάμε, για καθέναν και καθεμία, το τέλειο διαφέρει.
Τα παιδιά μαθαίνουν από τα παραδείγματα. Το πιο σημαντικό μέρος της ωρίμανσης είναι η δυνατότητα να κάνουμε λάθη και να μαθαίνουμε από αυτό. Όπως μεγαλώνει το παιδί και ωριμάζει, το ίδιο συμβαίνει και με τη μητέρα. Αποκτά εμπειρία και γνώση, ακόμα και μέσα από τα λάθη.
Υπενθυμίσεις για τη μητέρα
1. Φρόντισε τον εαυτό σου
Ένα από τα βασικά δώρα που μπορείς να χαρίσεις στην οικογένεια σου είναι να φροντίσεις εσένα, το σώμα, τα συναισθήματα, το πνεύμα σου. Πολλές γυναίκες βάζουν τον εαυτό τους τελευταίο στη λίστα των υποχρεώσεων. Επικεντρώνουν τόσο πολύ την προσοχή τους σε όλα τα υπόλοιπα, δίχως όρια, το οποίο μπορεί να τους φέρει σε σημείο να ξεχάσουν να φροντίσουν τον εαυτό τους. «Μα πώς να φροντίσω εμένα; Δεν προλαβαίνω!»
Δε χρειάζεται πολύς χρόνος, ούτε χρειάζεται να αφιερώσεις ολόκληρη μέρα, αλλά μπορείς να ζητήσεις βοήθεια από κάποιους άλλους, από το σύντροφό σου ή από άλλα οικεία πρόσωπα ή μπορείς στα 5-10 λεπτά μέσα στην ημέρα σας να κάνετε κάτι που πραγματικά σας γεμίζει π.χ. πάντα θα θυμάμαι ότι η δική μου μητέρα φρόντιζε για την εμφάνιση της με σχολαστικότητα, ταιριάζοντας τα χρώματα και φροντίζοντας το ντύσιμο της για τη δουλειά, διότι η μόδα ήταν χόμπι της.
2. Αγάπησε και αποδέξου τον εαυτό σου
Τα παιδιά χρειάζεται να τα αγαπάει κάποιος χωρίς όρους, έτσι ώστε να μπορέσουν να ανθίσουν και να αναπτύξουν έναν αληθινό εαυτό. Πώς μπορεί όμως να συμβεί αυτό, όταν η μητέρα δεν αγαπάει τον ίδιο της τον εαυτό, όταν επικρίνει συνέχεια τον εαυτό της, τις προσπάθειες της και θεωρεί ότι δε θα φτάσει ποτέ το τέλειο; Είναι δύσκολο να πατήσεις σε σίγαση την έντονη κριτική προς το εγώ σου και να δεχθείς τον εαυτό σου, αν μάλιστα η αγάπη που έλαβες από τους δικούς σου γονείς ήταν υπό όρους. Μπορείς, όμως, να εντείνεις τη φωνή που σου λέει όμορφα πράγματα, να μιλήσεις στον εαυτό σου μέσα στη μέρα και να πεις «Τα καταφέρνεις καλά, προσπάθησε λίγο ακόμα. Είναι σημαντικά όσα κατάφερες ως τώρα.»
3. Συνειδητοποίησε ότι είσαι μητέρα για μια ολόκληρη ζωή
Η δουλειά της μητέρας δε σταματάει ποτέ. Ανανεώνεται, φυσικά, ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του παιδιού, αλλά η ταυτότητα της μητέρας θα σε συνοδεύει μέχρι τέλους.
4. Η ζωή σου δεν είναι μόνο η ζωή μίας μητέρας, αλλά η ζωή ενός ατόμου με διαφορετικές πτυχές και ρόλους.
Η ταυτότητα της μητέρας δεν είναι η μόνη που σε συνοδεύει στη ζωή. Μπορεί να είσαι πολλά πράγματα, ειδικά τη σημερινή εποχή. Έχεις κι άλλους ρόλους να εκτελέσεις. Ακόμα και ο ρόλος της μητέρας είναι διαφορετικός, όταν το παιδί σου διανύει τη βρεφική, την παιδική, την εφηβική ή την ενήλικη ζωή. Είναι σημαντικό να είσαι παρούσα σωματικά και συναισθηματικά για το παιδί και να το φροντίζεις, αλλά χρειάζεται να μην αφήσεις εντελώς τον κοινωνικό σου κύκλο, τα ενδιαφέροντα σου ή κάποιες δραστηριότητες, τόσο λόγω αυτοφροντίδας, όσο και για να μην δημιουργηθεί σε μελλοντικό χρόνο το φαινόμενο της άδειας φωλιάς και να νιώσεις ότι όλα έληξαν για εσένα από τη στιγμή που το παιδί σου είναι ενήλικο και ανεξάρτητο. Επιπλέον, εγώ ως κόρη ακόμα θαυμάζω το γεγονός ότι η μητέρα μου είχε δραστηριότητες και με κινητοποιούσε με αυτό τον τρόπο να ασχοληθώ κι εγώ με τα πράγματα που αγαπώ.
5. Ζήτα συγγνώμη
Όταν κάνεις ένα λάθος, όταν πληγώνεις κάποιον χωρίς να το θέλεις, όταν χάνεις την ψυχραιμία σου ή ξεχνάς να κάνεις κάτι, είναι σημαντικό να λες συγγνώμη. Είναι λογικό να αποτύχεις (αν το εκλαμβάνεις ως αποτυχία κάτι κακό που θεωρείς ότι έκανες) και να κάνεις λάθος, διότι αυτό μας βοηθάει να εξελισσόμαστε. Δεν μιλάω φυσικά για απολογία που συνοδεύει συχνά τα συναισθήματα. Είναι λογικό να νιώσεις θυμωμένη, λυπημένη, εκνευρισμένη και είναι φυσικό. Αυτά είναι συναισθήματα αποδεκτά. Μιλάω για τη συγγνώμη που αφορά κάτι που θεωρείς λανθασμένη συμπεριφορά προς το παιδί και που ίσως το πλήγωσε και θα ήθελες να ζητήσεις συγγνώμη για αυτή, εξηγώντας φυσικά και στον εαυτό σου το τι συνέβη και γιατί συνέβη. Μία συγγνώμη και μια επεξήγηση της συμπεριφοράς αυτής στο παιδί, θα ανακουφίσει το παιδί αλλά κι εσάς.
6. Να είσαι ανοιχτή στα feedback του παιδιού σου
Άκουσε, όταν έχει το παιδί να σου πει κάτι. Τα παιδιά δε μιλάνε μονάχα με λέξεις, αλλά επικοινωνούν και με συμπεριφορές. Μπορεί να μη συμφωνείς με όσα έχουν να πουν, αλλά δώσε τους το χώρο και το χρόνο να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα, γιατί αυτό θα βοηθήσει, έτσι ώστε τα ίδια να μην μάθουν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί.
7. Πέρασε ποιοτικό χρόνο με το παιδί σου
Εργαζόμενοι γονείς. Ένα φαινόμενο καθημερινό. Οι περισσότερες μητέρες στο σύγχρονο δυτικό κόσμο εργάζονται, και μάλιστα σε ωράρια που δεν βοηθούν ιδιαίτερα την συνύπαρξη με τα παιδιά τους. Τα παιδιά χρειάζονται να είσαι πνευματικά και σωματικά παρούσα, χωρίς να χρειάζεται να είσαι εκεί 24 ώρες το 24ωρο, αν αυτή η παρουσία δεν είναι και συναισθηματική και πνευματική. Ρώτα το παιδί για τη ζωή τους εκτός σπιτιού, αλλά κι εντός, ρώτα το πώς πέρασε τη μέρα του. Θα ακούσεις ιστορίες που δε θα αναμένεις. Και το βράδυ η αφήγηση των παραμυθιών μπορεί να σε φέρει πιο κοντά, γιατί το παιδί επιθυμεί όχι μονάχα να ακούσει την ιστορία, αλλά να ακούσει εσένα να την αφηγείσαι, να δει τις δικές σου εκφράσεις του προσώπου, να αισθανθεί περισσότερο κοντά σου. Η ιστορία μπορεί να είναι και διήγηση από τη δική σου παιδική ηλικία.
8. Δείξε τα συναισθήματα σου, χωρίς υπερβολή
Είσαι μητέρα. Δεν είσαι ρομπότ. Έχεις συναισθήματα, τα οποία δεν είναι αρνητικά, υπάρχει λόγος που τα αισθάνεσαι, κι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τα διαχειρίζεσαι. Αυτό είναι καλό παράδειγμα για τα παιδιά και για να μάθουν και τα ίδια να μιλούν για τα συναισθήματά τους. Αν για παράδειγμα, έχεις μια άσχημη μέρα στη δουλειά μπορείς να πεις στο παιδί :«Η μαμά αισθάνεται άσχημα σήμερα και είναι πολύ αγχωμένη, επομένως μπορεί να μιλήσω απότομα ή να θέλω να μείνω για λίγο μόνη μου για να ηρεμήσω.Θα ήθελα να το ξέρεις αυτό, γιατί δεν έχεις κάνει εσύ κάτι»
Αυτή η μορφή διάδρασης βοηθάει τόσο στη διαχείριση των συναισθημάτων,όσο και στην κατανόηση από το παιδί ότι συναισθήματα και συμπεριφορές των άλλων δεν προκαλούνται μόνο από εκείνα. Πολλές φορές τα παιδιά, λόγω της μαγικής σκέψης που τα συνοδεύει, έχουν ανάγκη να γεμίσουν το κενό του κόσμου τους και των γεγονότων, κάνοντας υποθέσεις ότι μια συμπεριφορά της μαμάς ή του μπαμπά ίσως είναι δικό τους λάθος.
9. Άφησε το παιδί να είναι ο εαυτός του
Πολλές φορές, από την εγκυμοσύνη κιόλας, μία μητέρα αρχίζει να ονειρεύεται για το παιδί της, να φαντάζεται πώς θα είναι, να σκέφτεται τι θα του αρέσει και τι όχι. Το παιδί, όμως, συχνά δεν έχει όλα τα στοιχεία που ονειρευόταν η μαμά, γιατί έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία. Μπορεί να κοιμάται πολύ ή να κλαίει πολύ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι το υγιές παιδί, που θέλατε να γεννηθεί. Δεν είναι κακό να κάνει κάποιος όνειρα για το παιδί του, είναι σημαντικό, όμως, να ενθαρρύνει και τα θέλω του, και τη δική του ανεξαρτησία, να το αφήσει να εκφράσει τα δικά του όνειρα, επιθυμίες και ανάγκες. Να είσαι εκεί να τα συμβουλεύεις, να τα αγαπάς και να τα υποστηρίζεις. Μην ξεχνάς, όμως, ότι το παιδί αυτό έχει κι άλλες ταυτότητες, όπως εσύ, και έχει δική του προσωπικότητα. Δεν είναι κομμάτι στο δικό σου παζλ, είναι ένα δικό του παζλ από μόνο του και κάθε μέρα που περνά, ανακαλύπτει κι ένα καινούριο κομμάτι που ίσως είναι ίδιο και με κάποια δικά σας. Ωστόσο, η εικόνα του παζλ δε θα είναι η ίδια.
Το να είσαι μητέρα… Ένα ταξίδι δίχως προορισμό. Ένα ταξίδι μοναδικό για καθεμία, αλλά παράλληλα με κοινά στοιχεία, συναισθήματα, εμπειρίες. Όταν θέλεις να αγγίξεις το τέλειο, χάνεις την ευκαιρία να κατανοήσεις τον κυκεώνα των συναισθημάτων που συνοδεύει την ταυτότητα της μητέρας, εκείνων των συναισθημάτων που πιέζουν, αλλά και τα οποία βοηθούν να γνωρίσεις τον εαυτό σου ως μητέρα κι ως ολότητα. Το παιδί χρειάζεται μια μητέρα παρούσα συναισθηματικά, σωματικά, πνευματικά, μία μητέρα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, που να είναι το καλύτερο δυνατό που μπορεί, αλλά όχι μία ΤΈΛΕΙΑ μητέρα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να προτείνω και μία δραστηριότητα. Μπορείς να αφιερώσεις λίγο χρόνο με το παιδί σου και να ζωγραφίσετε ένα λουλούδι με πέταλα. Μέσα στον κύκλο μπορείτε να γράψετε τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ, και σε κάθε πέταλο να γράψετε λέξεις αυθόρμητα, που σας έρχονται στο μυαλό. Μη ζητήσεις μόνο από το παιδί να το κάνει, μπορείς να το κάνεις κι εσύ η ίδια για τη δική σου ΜΗΤΕΡΑ, για να δεις τι σημαίνει για εσένα αυτή η λέξη και πώς άλλαξε αυτό με την δική σου προσωπική εμπειρία.
Διάβασε επίσης:
